Ongelijk investeren voor gelijke kansen
Ongelijk investeren voor gelijke kansen is één van de speerpunten van onze coalitie, om kansenongelijkheid te verminderen. Afgelopen week had ik een gesprek met de expertgroep Ongelijk investeren voor gelijke kansen. Dit is een groep inwoners, professionals en ervaringsdeskundigen die de afgelopen twee jaar heeft meegekeken en adviezen heeft gegeven op dit thema.
Het viel de expertgroep op dat dit principe vaak in ruimtelijke ontwikkeling en openbare ruimte niet wordt meegenomen. Om een voorbeeld te noemen, als je naar spelen en speeltuinen kijkt: De hele stad wordt nu gelijk behandeld. Binnen 200 meter van elk huis moet er een plek om te spelen zijn. Maar als je een eigen tuin hebt, dan wordt dat niet meegeteld, terwijl je dan al een speelplek hebt. Ook bij spelen wil je dus ongelijk investeren voor gelijke kansen, en kijken waar die speelplek het hardste nodig is.
Nog een voorbeeld, sommige mensen weten de raadsleden goed te vinden. Dan is het als raadslid verleidelijk om ergens vragen over te stellen of een debat over te voeren. Je wil er tenslotte zijn voor alle inwoners. We kregen echter de vraag vanuit de expertgroep om ook eens na te denken of dat nu helpend is bij Ongelijk investeren voor gelijke kansen. Of dat je soms ook moet kunnen zeggen tegen inwoners dat je hun punt snapt, maar dat je ervoor kiest om andere zorgen uit de stad (meer) aandacht te geven. We hebben tenslotte beperkte tijd en middelen.
De expertgroep gaf aan dat als je ongelijk gaat investeren er ook altijd groepen zijn die nadeel ondervinden aan de keuzes. Bovenstaande voorbeelden laten dat ook zien. En dat is natuurlijk ook het hele idee, maar het is goed om je daar bewust van te zijn. En om aan die groep goede uitleg te geven. Juist om te zorgen dat zij ook aangehaakt blijven. Uiteindelijk wordt de hele stad tenslotte beter van ongelijk investeren.
Ongelijk investeren voor gelijke kansen is complex. Om nog maar een voorbeeld te noemen: Hoe jonger je investeert, hoe meer het oplevert, omdat je dan problematiek die al meerdere generaties speelt kunt doorbreken. Maar, dan kan het dus zijn dat je moet kiezen tussen extra investeren in jeugd, of extra investeren in een oudere waar het niet goed mee gaat. Wat is dan rechtvaardig? Het is belangrijk om daar goed over te spreken met elkaar. En dan écht scherpe keuzes te maken, ook al doet het pijn. Want scherpe keuzes bieden duidelijkheid, en daar is uiteindelijk iedereen bij gebaat.
