Verbondenheid in coronacrisis
Afgelopen zondag werden we via een NL-alert opgeroepen om de maatregelen écht serieus te nemen: houd 1,5 meter afstand, ga nu niet massaal naar stranden en bouwmarkten, ga niet stoer boksen buiten onder het mom: ‘ik heb nergens last van’. Een NL-alert hebben we blijkbaar nodig, want gedrag aanpassen blijkt nog niet zo makkelijk...
Maar een crisistijd als deze roept ook op om na te denken over ons leven en over de manier waarop we omgaan met de Schepping, hoe we onze verantwoordelijkheid nemen. En die verantwoordelijkheid krijgt steeds meer een gezicht. Ook in Utrecht. Grote gebaren in de vorm van hulp: FC Utrecht en Wesley Snijder die zich inzetten voor de voedselbank ter compensatie van ons ik-gerichte hamsteren. Toevlucht die 24-uurs opvang organiseert en opriep om je te melden als vrijwilliger. Daar werd ruim gehoor aan gegeven.
Ook minder in het oog springende, maar zeker zo belangrijke hulp vindt nu plaats. Briefjes met aanbod tot hulp door de brievenbus bij die oudere buren. Koken en rondbrengen van het eten aan mensen die echt alleen zijn. Even die gezinnen bellen of appen om te vragen hoe het gaat met het lesgeven, om even de opvoedtemperatuur te meten.
Deze maand is het maandthema van de ChristenUnie Utrecht 'Vrijwilligers'. Hoe passend in deze tijd. Bij een bel- en approndje dat ik hield met vrijwilligersorganisaties zei Jurriaan Otto (de Buurwerkkamer) het treffend: "Wie weet komen we als samenleving sterker en met meer verbondenheid uit deze rare tijd... Wat zou dat goed zijn!"
