Vreemd
In 2013 kwam ik voor het eerst in Huis van Vrede, een buurtcentrum en kerk in Kanaleneiland. Aan het begin was dat wel even wennen. Het ging er namelijk heel anders aan toe dan ik gewend was.
Een vriendin vroeg of ik mee wilde naar de kerk. Ik had die dag niets te doen, dus ik besloot om mee te gaan. In ben opgegroeid vanuit een aantal verschillende kerkstromingen, maar die waren stuk voor stuk typisch Nederlands of Westers. Bij binnenkomst in Huis van Vrede vielen dan ook meteen een aantal zaken op: vreemde culturen, vreemde liederen, vreemd voedsel. Aanvankelijk stelde ik me cynisch op. Veel dingen die ik niet kende bestempelde ik als ‘raar’.
Maar ik ging vaker mee naar die kerk en uiteindelijk veranderde mijn blik. Het was stiekem best fris om dingen vanuit een andere culturele bril te bekijken. (Hoe kijkt een ex-moslim bijvoorbeeld aan tegen vergeving?) Om af en toe een lied te zingen in een bijzondere muziekstijl (vertaling is dan wel zo handig). Om iets te eten waarvan ik niet precies weet wat er in zit (en dat was vaak best lekker!).
Mensen met een andere cultuur of afkomst hebben het niet altijd makkelijk. Integratie is een flinke klus. Het leren van een nieuwe taal, het vinden van een baan, het leggen van nieuwe contacten, ga zo maar door. Ze kunnen onze tijd en aandacht vaak goed gebruiken. Maar andersom is het eigenlijk niet veel anders. Wij kunnen hun input ook goed gebruiken. Of het nu gaat om een nieuwe visie op lastige geloofskwesties of om het koken van een lekker gerecht. Daarvoor moeten we wel uit onze comfortzone stappen. Ik vind dat vaak nog erg lastig. Het makkelijkste is om binnen je eigen bubbel te blijven, bij de mensen en gebruiken die je kent. Maar als ik wel die stap maak richting het onbekende, dan heb ik daar eigenlijk nooit spijt van.
En ook al zijn we cultureel verschillend, in de kerk streven we naar eenheid. Ik moet daarbij denken aan een bekend gebed van Jezus uit Johannes 17:20-22 (HSV):
"En ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik ook in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U mij gezonden hebt.”
Hoe mooi zou het zijn als we elkaar kunnen ontmoeten in eenheid en tegelijk wat van elkaar kunnen opsteken?
