Door Juliëtte van de Beld
Siem de Haan (23), nu Praeses van studentenvereniging N.S.U., was het maatje van Mo, een warme levenslustige jongen van 25 jaar die al te veel ellende had meegemaakt in zijn jonge leven. In zijn werk mocht Siem Mo helpen met het terugkeren naar de maatschappij. Ze werden vrienden, praatten over het leven en de nieuwste Playstation. Ze leerden van elkaar en hielden van elkaar. Mo kreeg bijna zijn eerste huis en wilde zelf ook daklozen gaan begeleiden. Tot de noodlottige dag van 28 februari 2021, waarop Mo van deze kade naar beneden viel en overleed. Siem: “Ik kan hier nooit voorbij fietsen zonder kippenvel te krijgen.”
Het was pijnlijk om de koude benadering te lezen in de krantenkoppen in de dagen die volgden. Mo werd gereduceerd tot een ‘dakloze Somaliër’ die omkwam op de Oudegracht. Voor mij was Mo een knokker. Zo leerde hij lopen, kickboksen en zelfs zwemmen met een kunstbeen. Mo had een brede glimlach en een goed hart. Zijn gevoeligheid en bijzondere karakter maakte hem tot een bron van inspiratie voor mij en voor vele anderen. Hij wist zijn verschrikkelijke verleden om te draaien naar een hoopvolle toekomst. “Het is bijzonder Mo op deze manier te eren.”
Siem gaat ondertussen door als maatje van andere hoopvolle daklozen die op dit moment zonder thuis zitten. Zo nam hij een van hen mee naar zijn ouderlijk huis voor het kerstdiner. “Samen vieren is toch een stuk mooier?”
