De verschuivingen zijn inderdaad ongekend, blijkt al na korte tijd. De economie staat nagenoeg stil, we worden teruggeworpen op dat kleine leven. Het gaat nu niet over meer geld, meer aanzien, meer… ik. Iedereen zit in deze veranderende situatie.
Dat wil niet zeggen dat we geen zorgen hebben. Die zijn er wel, vooral over de mensen die het nu zwaar hebben. De kinderen en ouders in kwetsbare posities, ouderen die geen bezoek meer kunnen ontvangen, mensen die geen netwerk hebben of waar het vangnet wegvalt. Gelukkig is dit een gedeelde zorg en doet de gemeente met al die organisaties en de vele vrijwilligers die nu opstaan er alles aan om juist hen te bereiken en te helpen.
Samen met mijn vriendin, en hopelijk ook met u, bid en hoop ik dat dit alles, ook na de crisis, leidt tot meer gelijkheid, een blijvend oog voor elkaar en voor wat echt belangrijk is. Want dát zou pure winst zijn.
